Toestemming van beiden; van zowel de man als de vrouw is een belangrijk element voor het huwelijk. De Qor-aan geeft vrouwen een belangrijke rol bij het kiezen van hun eigen partner. Zoals in het volgende vers wordt vermeld:
En wanneer gij van vrouwen scheidt en zij het einde van haar wachtperiode hebben bereikt, verhindert haar niet, haar (aanstaande) man te huwen, als zij met elkander op de gebruikelijke wijze tot overeenstemming zijn gekomen. Dit is een vermaning voor hem, die onder u in Allah en de laatste dag gelooft. Het is beter en reiner voor u; Allah weet en gij niet. (2:232)
Imam Maalik, een van de vier grootste imams van de Soenni madhabs voor Islamitisch rechtsleer, geeft echter een enigszins beperkte interpretatie van dit vers en hij maakt de keuze van een partner door een moslima afhankelijk van de overheersende macht of Idjbaar van haar vader of voogd in het belang van het meisje zelf.
Het kan soms voorkomen dat een meisje, doordat ze nog niet volwassen is of te ijverig is, met een man wil trouwen over wie ze veel onjuiste informatie heeft of die geen goede karakter bezit of gebrek heeft aan eerlijke/fatsoenlijke middelen voor levensonderhoud. In zulke gevallen is het beter of zelfs verplicht voor de vader of voogd van het meisje om in het belang van het meisje zelf, haar te weerhouden van een huwelijk met zo een waardeloze man en een gepast persoon voor haar te zoeken om mee te trouwen. Over het algemeen verlopen dergelijke huwelijken die geregeld zijn door vaders of voogden beter dan een huwelijk dat tot stand is gekomen door een (westerse) vrije relatie.
Hierbij kan als voorbeeld het geval van Aboe Djoeham ibn Hoedhayfah en Moeaawieyah ibn Abie Soefyaan genoemd worden. Zij hadden zich beiden voorgenomen om met Faatimah bint Ghaith te trouwen. De Profeet, vrede zij met hem, adviseerde Faatimah echter met geen van beide te trouwen, op grond van het feit dat Moeawieyah te arm en Aboe Djoeham wreed en hard was. Zodoende trouwde zij met Oesamah.
|
