Nu laten we het graf aan het woord, die zegt:
O mens, ik ben de plaats van duisternis, eenzaamheid en angst. Ik zit vol met wormen en maaien. Weet je niet dat ik de vrienden van elkaar scheid, de kinderen wees maak en de vrouwen weduwe. Wie naar mij komt, moet al zijn bezittigen achterlaten en zijn daden meenemen. Wie naar naar mij komt, wordt uitgekleed en ontleed en weer aangekleed (met een nieuwe lichaam). Wanneer je mij moet verlaten, zul je je uit mij uitgraven als een sprinkhaan die uit een ei boven de aarde komt. Waarom bereid jezelf niet voor op de dag waaraan je niet kan ontkomen ?
Het graf kan een stukje van het paradijs worden of een stukje van de hel. Dit is totaal afhankelijk van de daden die de overledene hier op aarde heeft verricht. Allah (s.w.t.) bepaalt uiteindelijk hoe de toestand en de omgeving van de overledene zal worden.
De profeet zei: Het graf is of één van de tuinen van het paradijs of één van de putten van de hel. (Ihyaoel ulum)
De profeet Mohammed zei:
Het Paradijs is dichterbij dan je schoenveter en hetzelfde is het geval met de Hel. (Boechari)
Een sahaba (metgezel van de profeet) zei: "De profeet zocht na ieder gebed zijn toevlucht tot Allah tegen de kwelling in het graf". (Nasai djanaiz 115)
Het graf is een verblijfplaats tot de Dag der Opstanding. Gelijk bij de geboorte begint de dood de mens te volgen totdat het op een dag de mens pakt. Vele mensen denken dat zij niets van hun bezitting naar het graf kunnen meenemen. De profeet Mohammed (vzmh) leert ons dat er wel degelijk iets mee naar het graf gaat, hij zei:
Drie dingen zullen de gestorvene (achter)volgen; twee daarvan zullen terugkeren en één daarvan zal bij hem blijven. Zijn familie, zijn bezit en zijn daden zullen hem (achter)volgen. Zijn familie en zijn bezit zullen terugkeren, terwijl zijn daden bij hem zullen blijven. (Boechari en Moeslim)
Uit de volgende overlevering blijkt dat de doden ons kunnen horen:
Ibni Omar verhaalde dat de profeet na de veldslag bij Badr bij de kuil ging staan waarin de (gesneuvelde) vooraanstaande personen van Qoraysh werden gegooid, hij zei tegen hen: "Ondervinden jullie nu waar jullie Heer jullie voor waarschuwde (kwelling in het graf)". Hierop vroegen enkele mensen die bij de profeet stonden: "Spreekt u tot de doden?" De profeet antwoordde: "Zij kunnen beter als jullie horen, maar zij kunnen niets terugzeggen." (Boechari)
De doden spreken dus in het graf maar wij kunnen ze niet horen. Zij die er gestraft worden, kunnen er zelfs schreeuwen. De volgende hadith die Djabir overleverde verteld dat dieren hun kunnen horen: De doden maken zeker de kwelling van het graf mee, de dieren kunnen hun stem horen.
Profeet Mohammed (vzmh) heeft de gelovigen heel vaak gewaarschuwd tegen de kwelling in het graf. Hij heeft de mensen aangespoord om vaak Doea's (smeekbeden) te verrichten om niet in de graf gestraft te worden. Ook gelovige mensen kunnen er gekweld worden. Hieronder volgen enkele hadiths die ons waarschuwen tegen bepaalde handelingen die voor kwelling in het graf kunnen zorgen:
(een deel van) De kwelling in het graf is vanwege de gebeden die niet aanvaard worden door urine. (doordat men na het urineren zich niet goed reinigt en er zich urine aan de kleding bevindt). (Nesai, Sehv, 68)
De profeet zei:
Bescherm jezelf tegen urine, de oorzaak van de kwelling in het graf is meestal daarom. (Djamioe's sagier)
Roddelen is een oorzaak voor de kwelling in het graf.
(Boechari)
De toestand van een overledene schijnt zo kwetsbaar te zijn dat hij zelfs gevoelig is voor het gehuil na zijn nabestaanden:
De overledene ondervindt zeker pijn dood het gehuil van een levende. (Djamioe's sagier) Uit een andere overlevering leren we dat de toestand van de mens in het graf zo zal blijven tot de wederopstanding. |
